Voor de maand februari wilde ik naast de dagelijkse foto uitdaging die ik het hele jaar door op mijn Facebook pagina doe graag ook nog iets anders origineels doen. Ik besloot daarom om aan de February Blog Challenge deel te nemen. Dagelijks plaatste ik mijn opdracht voor die dag op mijn Facebook tijdlijn, en nu de maand is afgelopen plaats ik ook de gehele uitdaging als een verslag op mijn site. Hopelijk vinden jullie het allemaal net zo leuk om te lezen als dat ik het vond om mee te doen!

Day 1.) Self Portrait

Hier is mijn inzending voor de eerste dag van de ‘February Blog Challenge’, die ik zowel op Facebook als uiteindelijk op mijn site zal plaatsen (maar dit laatste zal pas gebeuren als de maand is afgerond). Bij deze mijn zelfportret, dit ben ik, maar dat wisten jullie allemaal denk ik wel al! Deze foto is alweer bijna 3jr oud maar nog altijd een van mijn favorieten, een kiekje gemaakt door Simone Weyrer. :)

Day 2.) Describe 3 significant memories from your childhood

Ik heb over het algemeen een fijne jeugd gehad. Het ging zeker niet allemaal over rozen, ik heb helaas ook heel wat nare tijden gekend. De angst voor mijn vader en het feit dat hij ons mijn hele jeugd lang heeft gestalkt heeft zeker zo de nodige littekens achter gelaten en mijn emoties ook tijdens sommige periodes flink beïnvloed. Ik kon nooit alleen naar buiten, moest altijd omringt worden door volwassenen die mij konden beschermen in geval van nood en dan zijn er ook nog mijn gezondheidsproblemen die al jong begonnen. Maar terugkijkend op mijn kinderjaren overheerst het goede gelukkig. Omdat ik deze momenten graag herbeleef heb ik besloten voor deze opdracht alleen mooie herinneringen uit mijn jeugd te gebruiken en de vervelende even te laten voor wat het is.

De eerste herinnering die ik wil oprakelen voor deze opdracht is onze vakantie naar Llorret de Mar in de zomer van 2000. Ik heb heel veel gereisd tijdens mijn jeugd maar altijd als ik hier aan terug denk zijn er twee vakanties die overheersen. Deze is er daar een van. Het betrof de zomer voordat ik ziek werd, voordat alles anders werd. We zaten in een appartementencomplex nabij de kust (natuurlijk met een zwembad, zoals altijd) en al gauw na aankomst bleek er een grote groep Nederlandse kids in hetzelfde complex te verblijven. Een deel kende elkaar erg goed en kwamen uit Zaandam, de rest groeide naarmate de vakantie vorderde steeds meer naar elkaar toe en als Amsterdammer heb ik gelukkig ook na deze vakantie het contact met deze vriendengroep nog enkele jaren kunnen onderhouden. Hele dagen brachten we bij het zwembad door, spelletjes spelen of gewoon kletsen. Omdat onze families ook wel door hadden dat de klik zo goed was zijn we uiteindelijk ook nog ergens heen geweest met z’n allen met de bus, herinner mij zo uit mijn hoofd alleen niet precies meer waar naartoe. Schaap was de nickname van het oudste lid van onze vriendengroep, en samen met Rianne behoorde ik tot een van de jongsten. Twee broers Rick & Jeroen waren familievrienden van Rianne, en Ilona kende hen van uit de regio. Onze vriendengroep was nog groter tijdens onze tijd in Spanje, maar deze mensen zijn mij achteraf gezien het meest bijgebleven. Ik en Ilona hadden beiden een kleine crush op Rick, en Rianne en ik waren een beetje de onzekere typjes van de groep. Toch was die reis echt een van de leukste vakanties uit mijn hele leven. Het samenhorigheidsgevoel binnen de groep had ik nog nooit eerder zo intens gevoeld, we hebben zoveel gelachen en gedeeld tijdens onze weken daar en we hebben zoveel lol gehad. Het was echt een vakantie om nooit te vergeten!

Mijn tweede herinnering is eveneens eentje aan een vakantie, en wel onze reis naar Amerika in februari 2000. Het was een goed jaar voor ons blijkbaar op reisgebied achteraf gezien, hahaha! We maakte toen een rondreis door Florida die startte in Miami en eindigde in Orlando. Amerika was altijd al mijn favoriete land en door deze reis is dat gevoel alleen maar meer versterkt. Tijdens de eerste dagen heb ik rondgelopen tussen de pelikanen op het strand van Miami terwijl ik onderweg de kaart mocht lezen (aangezien mijn oma’s steenkolen Engels voor mijn moeder echt niet te begrijpen was en ik de taal gelukkig een stuk vloeiender sprak/spreek). We hebben uiteindelijk tijdens onze anderhalve week daar de indianenstammen bezocht in de Everglades, met de auto gereden tussen wilde alligators en zelfs een alligatorjong vastgehouden/geaaid. We hebben, wat uiteindelijk niet zo een slimme zet bleek, een immens grote groep zeemeeuwen gevoerd op Sanibel Island terwijl we tegelijkertijd op zoek waren naar schelpen. We zijn naar twee Disneyparken (Studios en Magic Kingdom), Busch Gardens en Sea World geweest en hebben uiteindelijk genoten van de 26u vertraging die we op weg terug naar huis hadden. Er zijn zoveel mooie verhalen en herinneringen die ik kan vertellen over deze reis. Mijn doorweekte kleding, tot op het ondergoed was ik nat, na nogal ongelukkig te zijn gaan zitten bij de orkashow tijdens de laatste dag van onze vakantie… De luxe suite die we kregen toegewezen vanwege de vertraging met een zwembad op het dak en alle aankopen die we op kosten van de vliegmaatschappij in die uren hebben kunnen doen… Mijn angst voor de actrice die Ariel speelde in Disneyland, die zo waanzinnig haar best deed om mij er van te overtuigen dat ze leuk was terwijl ik alleen maar bang was voor haar ‘Nanny’ stem… En de geweldig grote winkelcentra die we hebben bezocht met levensgrote speelgoedtreinen die door de speelgoedwinkels reden. Het was voor mij echt een magische reis die ik ooit nog eens hoop te kunnen overdoen in mijn leven.

Mijn laatste herinnering voor de opdracht van vandaag is eentje uit onze tijd dat we nog in Artis werkte. Al vanaf mijn geboorte kwam ik hier regelmatig, en vanaf mijn 6e kwamen zowel mijn moeder en ik officieel in dienst bij deze dierentuin. Op mijn personeelspas stond de eerste jaren nog de functie ‘andijvie uitdeler’ maar uiteindelijk groeide ik uit tot een volwaardig lid van de groep. Tot mijn 17e hebben we gemiddeld 6x per jaar in de Knuffelhoek gewerkt waar we heel wat leuke middagen hebben doorgebracht. De Knuffelhoek vond iedere 2e en 4e zondag van de maand plaats in een huisje naast de kinderboerderij en was er om bezoekers meer te leren over de dieren in het park. Van cavia’s en konijnen tot muizen en ratten maar ook reuze slakken, duiven en wandelende takken… We hadden allerlei dieren in ‘De Stolp’ waar kinderen mee konden knuffelen. Mijn mooiste herinneringen vonden echter plaats vlak voor dit soort werkdagen, als we samen met collega Ria een bezoekje brachten aan het apenhuis. Ria was destijds al rond de 80jr oud en had in al die jaren heel wat contacten opgedaan in het park. Ze was er iedere Knuffelhoekmiddag te vinden en een bezoekje aan twee apensoorten hoorde hier dan altijd bij. Te beginnen de slingerapen, in het bijzonder Emma & Kitty. Deze apen liepen altijd los door de gangen als hun hok werd verschoond, en als wij op bezoek kwamen werden de deuren ook open gezet en zaten de dames binnen no-time op je schouder of boven je hoofd te bungelen. Ze vonden de aandacht prachtig, en het was zo leuk om hun herkenning met de tijd te zien telkens als we langs kwamen. De tweede apensoort die we meestal bezochten waren de Orang-Oetans die zich aan de overkant van de hal bevonden. De man van deze groep moest je altijd voor opletten, hij kon wat agressief zijn in zijn bescherming van zijn harem. Ik heb hem wel eens gevoerd en ook kunnen aaien, maar vanwege zijn onvoorspelbaarheid was het altijd vanaf een afstandje. Op een bepaalde middag bevond hij zich echter in een ander verblijf waardoor het hoofdverblijf alleen werd bewoond door de dames en hun jongen (destijds rond de kleuterleeftijd). We werden uitgenodigd om dit keer niet door het traliewerk maar in het verblijf zelf de apen te voeren. En zo stonden we ineens in het buitenverblijf van de Orang-Oetans omringt door apen die allemaal even nieuwsgierig naar ons waren als wij naar hen. We mochten de jongen onder het toeziend oog van hun moeders wat fruit aanbieden en voor een paar minuten waande wij ons echt in een andere wereld. Het was zo bijzonder om mee te maken, echt een geweldige ervaring en daarom ook absoluut eentje die niet mag ontbreken in deze lijst!

Day 3.) Your Dream House

De locatie ben ik nog altijd niet helemaal over uit… Er zijn meerdere plekken in ons land die ik mooi vind, maar ook het buitenland trekt mij nog altijd zeer. De omgeving kan ik wel iets duidelijker over zijn. Rust en ruimte, dat is wat ik zoek! Niet helemaal in de middle of nowhere, daar voel ik me ook weer niet prettig bij in geval van nood. Maar wel echt ruimtelijk met niet heel dichtbij buren die kunnen zeuren over het blaffen van de honden bijvoorbeeld. Ik zou de ruimte willen hebben om ook boerderij dieren te kunnen houden, zoals alpaca’s en een mini-varken. Maar wel met een afgesloten tuin zodat de honden fijn hun eigen gang kunnen gaan. Het huis zelf hoeft niet waanzinnig groot te zijn, maar ik hou wel van een beetje ruimte om me heen. Liefst gelijkvloers, een binnenzwembad ook zou ideaal zijn want ik ben een echte waterrat, en een open keuken met bar of breakfast nook is toch ook wel iets wat ik in mijn droomhuis zou willen hebben. Uiteraard mag een ligbad niet ontbreken en vloerverwarming zou ook geen overbodige luxe zijn. Ja ik heb grote dromen, maar ach je moet iets hebben om na te streven toch, hihi.

Day 4.) If you could have one superpowder, what would it be and what would you do with it first?

Ik twijfel tussen het kunnen lezen van gedachtes of kunnen genezen van zieken. Dat laatste lijkt me logisch… Als ik mijzelf weer gezond zou kunnen maken, en mijn omgeving ook zou kunnen helpen met hun gezondheidsproblemen zou dit een ideale superkracht zijn natuurlijk die ik gelijk voor dat doeleinde zou gebruiken. Maar of dit echt realistisch is weet ik niet. Natuurlijk is een superkracht niet realistisch maar ik bedoel dat zelfs in de wereld van Superman mensen overlijden aan gezondheidsproblemen, dit volledig uitbannen is dus denk ik zelfs met zo een superkracht onmogelijk. Daarom dat ik dus ook meer neig naar het kunnen lezen van gedachten. Dat zou mij in mijn onzekerheid denk ik alleen al erg helpen. Ik ben altijd bang verkeerd over te komen en op die manier kan ik er zonder om bevestiging te hoeven vragen achter komen hoe mensen over mij denken. Ik zou het dan ook gebruiken om er achter te komen wat de mensen om mij heen van mij vinden en over mij denken. Ik weet het klinkt egoïstisch maar dat is mijn eerlijke antwoord.

Day 5.) Name one brand of clothing that best described your style

Poeh ik heb eigenlijk helemaal niks met kledingmerken dus dit is een lastige voor me… Ik koop mijn meeste kleding tegenwoordig bij MS Mode dus ik denk dat hun merk dan het meest voldoet? Ik weet ook eigenlijk niet of ik wel een specifieke stijl heb. Ik vind dingen leuk, of niet leuk, maar het past lang niet altijd in een specifiek hokje. Over het algemeen draag ik meer preppy kleding, maar af en toe iets stoers, sexy of grappig ga ik ook niet uit de weg.
Als ik echt een modeontwerper van een luxe merk zou moeten noemen dan is het denk ik Zuhair Murad. Zijn kleding is zeker niet alledaags maar zijn galajurken op de rode lopers vind ik meestal echt prachtig!

Day 6.) List 10 people, dead or alive, you could have dinner with. Including the menu

Tien mensen?! Jeetje… Nou op nr. 1 natuurlijk mijn oma Betsie. Zij was als een moeder voor me en ik zou haar dolgraag weer eens willen zien/spreken. Als nr. 2 mijn ‘tante’ Annie (zus van mijn opa eigenlijk) die weer als een oma voor mij was en enkele jaren terug is gestorven. Nr. 3 zal mijn idool Carrie Underwood zijn, zij is echt mijn favoriete zangeres en ik zou haar graag eens willen ontmoeten (zij leeft nog hoor overigens even voor de duidelijkheid). Nr. 4 had eigenlijk nummer 1 moeten zijn maar goed ik ben nu toch al bezig, maar dat is absoluut mijn moeder Monique. Ik doe alles samen met haar en zou haar dus ook niet kunnen missen tijdens zo een diner! Nr. 5 is denk ik Taylor Swift, ze lijkt me een erg leuk persoon om eens een keertje mee te eten dus zij mag ook wel aan de tafel aanschuiven. Nr. 6 is Demi Lovato om dezelfde reden als waarom ik miss Swift eens zou willen ontmoeten, lijken mij beiden zeer inspirerende persoonlijkheden om eens een gesprek mee te voeren. Nr. 7 is Ryan Reynolds, wil toch ook wel een man aan dit lijstje toevoegen al intimideren de meeste mannen mij zeer. Maar goed een keer eten met Ryan Reynolds, wie wil dat nou niet?! LOL Nr. 8 is dan Stephen Amell, twee grappige en knappen mannen al… Nr. 9, oh ja Ellen Degeneres, met haar moet het wel een gezellige avond worden! En last but not least, nr. 10 op de lijst zal dan Julianne Hough zijn, omdat ik haar veelzijdigheid echt bewonder en ze me een erg leuke gesprekspartner lijkt tijdens zo een diner.
Dan nog het menu, misschien wel nog lastiger want ik ben absoluut geen (luxe) eter en zelfs niet eens echt een liefhebber van eten. Zal dus ook een echte snackavond worden denk ik, hahaha!
Als voorgerecht kies ik denk ik voor kleine hapjes, voor ieder wat wils, wat ook niet te veel zal vullen. Ik denk dan dus aan dingen zoals mozzarellasticks, bitterballen, mini loempia’s, etc. Als hoofdgerecht kies ik denk ik voor een gerecht gemaakt door mijn moeder (sorry, zet ik je nog aan het werk ook tijdens deze avond, hihi), bijvoorbeeld haar spaghetti of Surinaamse nasi. En als nagerecht iets zelfgemaakt zoals muffins/cupcakes, koekjes, boterkoek of tompoezen uit eigen oven.
Zoals ik al zei, verre van gezond, maar wel lekker! :-P

Day 7.) Favourite photo of you and your best friends

Omringt door mijn hondjes… Zij die mij nooit teleur stellen, nooit moedwillig pijn doen en er altijd voor mij zijn! Ik ben zeker ook blij met de menselijke vrienden in mijn leven, ik vond dit daarom ook een lastig dilemma. Maar als 2015 mij een iets geleerd heeft dan is het wel dat mijn dieren toch nog altijd mijn alles zijn en daarom dus ook mijn beste vrienden. Zij zijn onvervangbaar en waren zeker het afgelopen jaar echt mijn steun en toeverlaat geweest toen ik mijn vrienden het hardste nodig had. Natuurlijk geldt dit voor de hele beestenbende hier, maar toch wel mijn honden in het bijzonder.

Day 8.) What’s inside your handbag?

Een hoop, hahaha! Sowieso altijd een reserve riem indien ik deze nodig heb tijdens het wandelen. Poepzakjes, een tennisbal, clicker en hondensnoepjes. Voor mijzelf dan nog wat pijnstillers en andere medicatie mocht het echt niet goed gaan met mijn baarmoeder, lever, etc onderweg. Een spiegeltje, kam, blotting paper, brillenschoonmaakdoekjes en maand/kraamverband, cause you never know. Verder nog een kleine kaart van Nederland, een papier in verschillende talen over de chronische ziektes die ik heb mocht mij iets overkomen en mijn moeder niet bij me zijn, een klein meetlint, portable oplader, mijn zonnebril (op sterkte, soms vervang ik die door een van mijn gewone brillen op sterkte, hangt er van af waar we naartoe gaan), portemonnee natuurlijk, een pakje chocomel en rolletje M&M mini’s voor tijdens een hypo, plastic tasje voor tijdens het shoppen, Eevee’s dekje (van de hulphondenschool) en tissues. Nu ’s winters heb ik er ook meestal nog een muts in zitten voor tijdens het wandelen. En dan is mijn tas nog minimaal gevuld, mijn moeders tas is meestal stukken voller met allerlei benodigdheden zoals mijn prikspullen, stesolid voor Abby, drinken en eten voor als het niet goed gaat met mijn bloedsuikers. Kortom we gaan altijd bepakt en bezakt onderweg!
(mijn telefoon heeft ook nog een tasje waar ik ook allerlei spullen in bewaar trouwens, de telefoon zelf bevindt zich soms ook in mijn tas maar meestal hangt die aan mijn BH zodat ik in geval van nood altijd makkelijk iemand kan bereiken)

Day 9.) The meaning behind your blog name

Dat is Special Princess, evenals mijn kennelnaam. De herkomst hier van is eigenlijk heel simpel. Toen ik besloot te gaan fokken met Abby heb ik lang gezocht naar een geschikte naam en uiteindelijk vond ik die dichter bij huis dan dat ik dacht. Abby’s officiële stamboomnaam is Yin-dee Abby Special Princess. Yin-dee is de kennelnaam van haar fokker, Abby is uiteindelijk haar roepnaam geworden en Special Princess heb ik dus als kennelnaam gekozen. Om Abby te eren aangezien alles toch met haar is begonnen, maar ook omdat ik de naam wel erg toepasselijk vond eigenlijk. Ik heb op dit moment immers alleen maar teven rondlopen hier, en ook het overgrote deel van de rest van ons huishouden is van het vrouwelijke geslacht. We zijn ieder op zich wel prinsessen, dus Special Princess vond ik ook wel een mooie benaming voor ons huishouden. Vandaar dat ik deze naam dus ook voor andere dingen gebruik en niet alleen toeken aan mijn fokplannen.

Day 10.) Take of photo of something green

Iets groens… Tja hier moet ik toch wel Elphaba voor gebruiken vind ik, het groenste karakter hier in huis. Ze doet haar naam op meer dan één manier eer aan!

Day 11.) Your death row meal

Pff alweer een vraag over eten… Lastig … Gaat het eigenlijk om avondeten of mag het ook een snack zijn? Als avondeten zou ik denk ik zeggen iets uit de frituur. Visfriet, die kipletters van de AH, patat en wat aardappelfiguurtjes (zoals ruitjes en wafeltjes), etc. Qua snack zou ik denk ik gaan voor Leibniz Mini, ik ben echt gek op die koekjes! Baal er zo van dat ze niet in Nederland te koop zijn. Echter heb ik ook wel echt vlagen dat ik liever iets extra zoets of zouts eet. Dus dit kan volgende week zo weer iets anders zijn.

Day 12.) Your favourite baking recipe

Sowieso iets wat mijn oma mij geleerd heeft te maken denk ik. We gebruiken eigenlijk altijd pakjes voor bakproducten, we vinden het teveel moeite om echt met bloem iets uit het niets te maken. Maar ik denk dat mijn favoriete bakrecept toch wel gewoon de standaard cake is, enkelen met wat (Nestle of Verkade) cacao er doorheen en gevuld in kleine vormpjes zodat er extra veel knapperige randjes aan zitten. Dat valt toch meestal wel het best in de smaak hier bij mij en is ook niet zo moeilijk om te maken! Ja en zelfgemaakte koekjes, maar die maakt mijn moeder eerlijk gezegd meestal. Eveneens deels met cacao er doorheen, heerlijk!

Day 13.) What’s in your make-up bag

Ik heb geen make-up tas… Ik draag ook niet veel make-up, al heb ik wel een kaptafel in mijn slaapkamer/kleedkamer. Wat ik meestal draag zijn sowieso eyeliner (zwart maar soms ook in verschillende kleuren), een oogpotlood (meestal in een kleurtje) en waterproof mascara (zwart). Optioneel is dan de rest van het gezicht eigenlijk. De laatste tijd draag ik wel regelmatig oogschaduw, meestal van de wat goedkopere merken maar ook dingen die ik in de aanbieding vind. Neutrale kleuren maar soms ook met een klein beetje kleur. Op mijn lippen draag ik vaak Labello Melk & Honing, maar indien ik toch voor een kleur ga is het meestal lipstick of lipliner dat ik kies omdat ik gloss te veel vind plakken. Verder draag ik dan ook nog heel soms, maar dan praat ik echt over heel soms, BB-cream. Maar onderweg heb ik eigenlijk zelden meer mee dan iets voor mijn lippen, eventueel de kleur die ik op heb om dit tijdens de dag nog wat te kunnen bijwerken.

Day 14.) Take a photo of a heart

Fijne Valentijnsdag allemaal!

Day 15.) Movie that made you cry

Dat is wel echt een gelijkspel tussen twee films… Natuurlijk de welbekende tranentrekker Hachi/Hachiko maar ook de ietwat minder bekende maar daarom zeker niet minder mooie A Walk To Remember.

Day 16.) Favourite music genre

Ik heb zo een brede muzieksmaak dat ik het lastig vind om maar een genre hier uit te mogen kiezen. In z’n algemeenheid luister ik meestal het meeste naar pop, gevolgd door moderne country. Maar ook rock, R&B, musical en dance maakt deel uit van mijn MP3 speellijst. Eigenlijk vind ik alleen klassieke muziek, echt hardrock en Nederlandstalige muziek niks aan (en dan doel ik op artiesten zoals Jan Smit, Wolter Kroes, Andre Hazes, etc).

Day 17.) Take an original photo of the city you live in

Hmm… Is dit origineel genoeg?

Day 18.) Your dream bedroom

Ik moet eerlijk bekennen dat ik op het gebied van slaapkamers nog maar weinig wensen over heb. Mijn huidige slaapkamer vind ik echt geweldig, zowel qua indeling als qua stijl en meubels! Natuurlijk mag het altijd iets groter, en een inloopkast zoals ik vroeger als kind had zeg ik ook geen nee tegen. Maar eigenlijk ben ik heel erg tevreden met mijn huidige slaapkamer en durf ik die best wel een droomslaapkamer te noemen eigenlijk.

Day 19.) Favourite childhood

Uhm… Ik denk Rupsje Nooitgenoeg. Of nee, nee Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft, dat boek vond ik echt geweldig als kind! Samen met Waar is Wally?, hihi.

Day 20.) Pay it forward today

Ik heb lang zitten denken wat ik kon doen of organiseren voor deze opdracht, tot ik ineens bedacht dat ik dit eigenlijk al lang had gedaan. Geheel toevallig vindt vandaag een Sheltie wandeling plaats die ik enkele weken terug heb georganiseerd. Een gezellige wandeling voor Sheltie liefhebbers met hun hondjes, nieuwe mensen ontmoeten en de hondjes lekker laten spelen… Dat is natuurlijk eigenlijk al iets voor een ander doen, iets voor onze hondjes maar ook mensen onderling. Dus dat is dan ook mijn doel voor vanmiddag, een leuke wandeling organiseren waar iedereen met plezier aan zal terugdenken!

Zie deze blog voor foto's en een verslag van de wandeling die deze dag gepland stond!

Day 21.) Favourite 5 blogs

Oei ik volg eigenlijk nauwelijks blogs. Zijn Youtube kanalen ook goed? Daar kan ik wel zo vijf leuke van noemen. Allereerst het kanaal van Ellen, zo grappig maar ook met leuke optredens af en toe! Dan ook gelijk de kanalen van Jimmy Kimmel en Jimmy Fallon, soortgelijke kanalen waar ik met veel plezier naar kijk. Nou dan heb ik nog twee opties over. Ik denk dat mijn 4e keus het kanaal van Sineady Cady is, The MakeupChair. Ik heb van haar echt zoveel geleerd over make-up en het is ook nog eens zo een leuke meid. En als nummer 5 kies ik dan voor, uhm ik denk Beautygloss het kanaal van de Nederlandse Mascha Feoktistova.

Day 22.) Your dream wedding

Heb je even? Hahaha! Vooral de perfecte jurk vinden zal voor mij belangrijk zijn. Helemaal omdat ik niet iemand ben om veel geld uit te geven aan zoiets, maar de jurk wel het belangrijkste vind van zo een dag. En nee ik zal beloven dat ik geen Bridezilla word :-P . Qua locatie ben ik er eerlijk gezegd nog niet helemaal over uit wat ik wil. Ik wil graag mijn honden erbij betrekken maar hoe weet ik ook nog niet precies. Wel wil ik denk ik geen taart maar cupcakes, vanille en chocolade omdat dat de enige smaken zijn die ik zelf lekker vind. Aangezien ik niet gelovig ben hoeft er geen kerkelijke ceremonie plaats te vinden, maar misschien is iets van eigen geloften wel leuk. Ringen ben ik ook nog niet helemaal over uit, al wil ik denk ik wel graag iets unieks.
Maar goed, ik kan nog wel even door gaan met deze mooie ideeën. Maar voor een bruiloft heb je allereerst een partner nodig, en dat zie ik zo gauw nog niet gebeuren. En ook gasten, nou en daar heb ik er op dit moment ook niet veel van die zouden komen op zo een dag denk ik. Dus ik vrees dat die droombruiloft precies dat zal blijven, een droom.

Day 23.) If you could meet 5 of your Twitter friends, who would it be?

Ik volg vooral bekende mensen via Twitter, dus zal ik dan maar voor Facebook vrienden gaan. En dan vrienden die ik nog niet eerder heb ontmoet neem ik aan. Nou Filipe, my dear OUAT friend. Melissa, omdat we nog steeds een keertje zouden wandelen samen. Laura, so she can finally meet Glacee, hihi. Cynthia, omdat ik ook met jou nog steeds geen wandelafspraak heb kunnen plannen ooit. En Sanne, omdat ik na al onze gesprekken het eigenlijk wel hoog tijd vind dat wij elkaar eens face to face ontmoeten, hahaha. Al zijn er nog veel meer Facebook vrienden die ik hoop te ontmoeten in de toekomst hoor, dus voel je aub niet beledigd als ik nu je naam niet heb genoemd. Is absoluut niks persoonlijks, dit zijn gewoon de eerste vijf die in mij opkwamen!

Day 24.) Would you change anything about yourself physically? If so what and why?

Zoals mensen die mij kennen weten ben ik erg van het leren van jezelf te houden, ook al heb je geen perfect lichaam. Lukt mij lang niet altijd, maar mede om die reden zou ik niet snel iets aan mijn lichaam willen veranderen. Een ding waar ik in het verleden wel serieus over heb nagedacht is een borstverkleining. Met een G-cup al ruim 10jr lang is mijn rug niet bepaald blij met me. Destijds toen ik mij verdiepte in de ingreep zou deze ook wel vergoed worden door de verzekering. Maar gezien al mijn overige gezondheidsproblemen durfde ik het uiteindelijk toch niet aan. Was een verkleining maar net zo ‘makkelijk’ als een vergroting, dan was het wellicht een ander geval geweest. Maar goed, dat is dus het enige wat ik serieus wel eens heb overwogen om wat aan te doen.

Day 25.) Your family, introduce them.

Nou de meeste van jullie kennen ze allemaal al, maar voor wie nog niet weet wie er allemaal deel uit maakt van het Special Princess huishouden… Ik woon samen met mijn moeder Monique van Rijkom, zij is begonnen in de reiswereld en inmiddels alweer heel wat jaren wiskunde docente (op het voortgezet onderwijs en tot voorkort ook bij hogeschool Windesheim) en tevens ook mijn mantelzorger. Ik ben opgevoed door haar samen met mijn oma, de moeder van mijn moeder, genaamd Betsie van Rijkom (zij woonde vroeger naast ons en na onze verhuizing uit Amsterdam is ze hier in de buurt komen wonen). Zij is helaas op 1 februari 2012 na een ziekbed van een jaar gestorven aan borstkanker dus sindsdien zijn het alleen nog mijn moeder en onze beestenbende. Veel andere familie hebben we niet en met de meeste familieleden hebben we ook niet/nauwelijks contact. Mijn vader maakt helemaal geen deel uit van mijn leven, evenals zijn familie. Twee keer mijn moeder het ziekenhuis in slaan vond ik persoonlijk wel voldoende contact voor de rest van mijn leven. Dan hebben we natuurlijk nog de beestenbende, te beginnen met onze vier ‘meiden’, Shetland Sheepdogs Abby & Eevee (moeder & dochter van 8jr & 5jr oud) en Chinese Naakthond halfzusjes Elphaba (powderpuff, 4jr) & Glacee (hairless, 2jr). Eevee (driekleur) is afkomstig uit Abby’s (blue merle) tweede nest en Elphaba & Glacee komen bij verschillende fokkers vandaan maar hebben dezelfde vader. Op dit moment lopen hier verder dan nog drie poezen rond (allen binnenkatten), de oudste is Bouchra (Heilige Birmaan van bijna 15jr oud), daarna komt Fantasia (Ragdoll van bijna 13jr oud) en de jongste is adoptiekat Haley (rond de 4jr oud en erfenis van mijn ‘tante’ Annie). Bouchra noemen we hier ook wel liefkozend CatDog aangezien zij soms net een halve hond is en ook als enige van de katten echt een goede band heeft met de honden. Fanny kan ‘praten’ en Haley leert veel van Bouchra, ze is al mijlenver gekomen sinds haar komst hier bij ons en hoewel zij en Fantasia nog steeds geen dikke maatjes zijn gaat het tussen hen ook steeds beter. Dan zijn er nog de vier chinchilla’s, halfzusjes Piper (10jr, ebony blond) & Cordelia (bijna 10jr, hetero ebony grijs), Piper’s moeder Hermione (11jr, wit rose) en de vader van de twee halfzusjes Angel (11jr, pastel/chocolate ebony). Wat ooit begon als een koppeltje chins groeide uiteindelijk uit tot 3 groepen van in totaal 8 chinchilla’s. We hebben ooit twee nestjes gehad en hier alle jongen uit gehouden, maar helaas zijn er de laatste jaren wat chins overleden. Als hekkensluiter hebben we dan ook nog (Teddy Dwerg) konijn McDreamy (7,5jr oud) die op de benedenverdieping van ons huis woont en ’s zomers regelmatig door de tuin huppelt. Hij is liever lui dan moe, heeft vaak romantische nachten met zijn dolfijnen knuffel en kan eigenlijk met alle dieren hier in huis wel prima opschieten. Zij zijn mijn familie, mijn alles en ik zou echt niet zonder hen kunnen. Ik leerde al jong in mijn leven dat menselijke familie verbonden door bloedlijnen lang niet altijd je echte familie is. Daarom heb ik deze familie van dieren om me heen gecreëerd, en zie ik mijn (online) vrienden ook meer als familie dan wie dan ook. Het is zeker wel eens eenzaam, maar mijn dieren slepen mij tot dusverre altijd weer door die periodes heen en laten mij zien wat onvoorwaardelijke liefde is.

Day 26.) Doodle something. Anything

Alvast een waarschuwing… Ik ben een vreselijk slechte tekenaar! Ik zag het echt niet zitten nu wat te tekenen, zo creatief ben ik niet. Dus ik heb gekozen voor een tekening uit mijn jeugd. Dit is een van de eerste tekeningen die ik vond op zolder met in de hoofdrol Pippi, mijn Russische dwerghamster destijds. Ik was denk ik een jaar of 9 toen ik deze tekening maakte. Pippi heeft in haar relatief korte leven heel wat mooie avonturen binnen ons huishouden meegemaakt. Een daarvan was de keer dat de katten haar hok hadden omgegooid, en ze tijdens ons dagje Efteling dus los op pad ging door ons huis. We kregen zowat een hartverzakking bij thuiskomst (onze katten vingen namelijk muizen) maar daar zat mevrouw gewoon rustig in een voerbakje kattenvoer te eten met alle poezen eromheen. Door het hele huis vonden we uiteindelijk voedsel wat ze hier en daar had achterlaten als een soort broodkruimels over haar pad. Ik zal hieronder wel een foto plaatsen van Pippi, kan iedereen zelf oordelen in hoeverre er gelijkenissen te vinden zijn. Hihi!

Day 27.) Your fears

Dat zijn er nogal wat als ik heel eerlijk ben. Ik heb niet voor niets meerdere ‘angststoornissen’ en een hulphond om mij hier deels mee te begeleiden. Sowieso heb ik een soort van pleinvrees, telefoonfobie, faalangst en door onverwerkte trauma’s een angst voor doktersbezoeken (incl. de tandarts). Daarnaast heb ik ook een angst voor (bepaalde) mannen door het verleden met mijn vader, vind ik het vaak niet fijn om alleen te zijn wat ook weer een oorsprong heeft liggen bij mijn vader (en het feit dat ik altijd bang was dat hij voor de deur zou staan of ik hem ergens tegen het lijf zou lopen) en heb ik door onzekerheidsproblemen ook soms moeite met sociale contacten. Aan dit alles werk ik al mijn hele leven lang keihard, wat er ook voor heeft doen zorgen dat ik inmiddels hier bij ons in de buurt ook wel eens alleen op pad durf (iets wat ik de eerste 20jr van mijn leven nooit heb durven doen) en via social media langzaamaan steeds meer vrienden (de meeste voornamelijk online/enkelen ook in real life) begin te maken. Ik probeer telkens mijn grenzen te verleggen, zo ook met de behendigheidswedstrijd bijvoorbeeld vorige maand en het organiseren van een Sheltie wandeling vorig weekend, maar het moet wel in babystapjes gebeuren want ik merk dat als ik te ver ga ik alweer gauw terug bij af ben en weer opnieuw kan beginnen. Ook heb ik een haat/liefde verhouding met de dood. Hoewel ik in het verleden meermaals op het randje van de afgrond heb gestaan, ben ik toch ook wel echt doodsbang voor de dood en het idee dat mijn dierbaren er ooit niet meer zullen zijn.
En tja net zoals ieder ander mens heb ik ook dan nog de ‘simpele’ angsten… Zoals spinnen, slangen, enge clowns en hoogtes. Al moet ik wel zeggen dat deze angsten niet zo diepgeworteld zitten dan die ik hierboven noem. Grote spinnen zoals vogelspinnen vind ik bijvoorbeeld een stuk minder eng dan die kleintjes in huis. Slangen vind ik ergens ook wel mooi, ik wil ze alleen niet graag in het wild tegen komen. Grappige clowns vind ik wel leuk, maar die clown van de Walibi Fright Nights bijvoorbeeld is een soort van worst nightmare voor mij! En hoogtes is eigenlijk door mijn moeder ontstaan, want vroeger had ik hier geen enkel probleem mee maar door haar angst is dit een beetje op mij overgeslagen, hihi.
Oh ja en dan vergeet ik bijna mijn belangrijkste angst van allemaal… Mijn vader zelf, hahaha!
Ach ja, de eindconclusie… Ik loop niet voor niets bij een psych en zit ook zeker niet alleen vanwege mijn fysieke gezondheidsproblemen al jarenlang thuis. ;-)

(Kleine toevoeging aan dit hele verhaal naar aanleiding van mijn Facebook bericht hier over, mijn moeder schreef hier als reactie op: “Ik begrijp veel van je angsten, maar ik vind het wel heel jammer dat je zo bang voor je vader bent. Hij was ook lief, aardig, gezellig en sociaal naast de gebeurtenissen die jij je herinnert. Hij hield en houdt waarschijnlijk nog steeds van je. Hij heeft jou nooit iets aangedaan. Is nooit boos op jou geweest. Je hebt echt niets te vrezen van hem. Hij was alleen kwaad op mij. (Je kent me ondertussen dus daar kan je je vast wel iets bij voorstellen :-P)”. Dit is inderdaad juist, ik ben nooit met een vinger aangeraakt door mijn vader. Maar dat is ook niet de reden waarom ik bang voor hem was/ben. Die reden is zoals ik als reactie op het bericht hierboven ook al gaf: “Dat is misschien allemaal waar maar die kant heeft hij mij nooit laten zien. Mij heeft hij alleen maar laten zien geen respect voor mij te hebben. Dat begon natuurlijk toen hij jou mishandelde maar ging veel verder dan dat. Jij maar ook anderen hebben hem meermaals duidelijk gemaakt hoe bang ik voor hem was als klein kind, dat ik geen contact wilde. Maar ondanks dit alles heeft hij ons 16jr lang gestalkt. Stond hij voor de deur te wachten of belde hij ineens weer op waardoor ik me nooit ergens op m'n gemak voelde. Hij is kwaad geworden toen hij hoorde dat ik mijn achternaam wilde wijzigen, vond dat ik die beslissing niet kon maken. En zo kan ik wel door gaan met voorbeelden noemen. Hij heeft misschien nooit die woede die hij naar jou toonde ook naar mij gericht maar hij heeft mij wel meerdere keren laten zien geen respect te hebben voor mij als persoon door mij en mijn wensen niet serieus te nemen. En ik weet waartoe hij in staat is als iemand niet naar zijn pijpen danst, dus daar komt die angst vandaan... Dat plus het feit dat hij bij een volgende aanval jou misschien wel had vermoord. Dus de angst om jou te verliezen speelde naast de angst voor mijzelf ook nog mee altijd.”. Ik wil met dit verhaal hierboven dan ook niet insinueren dat mijn vader mij ooit fysiek heeft mishandeld, vandaar dat ik dit nog even op deze manier duidelijk wilde maken.)

Day 28.) What is your center? What is it that you bring to the world?

Dat vind ik een lastige om over mijzelf te zeggen. Maar ik denk dan toch mijn levenservaring. Hoewel ik nog (zeer) jong ben heb ik al meer meegemaakt dan menig mens gedurende zijn leven lang. Daardoor kan ik me in veel gevallen goed inleven in anderen, kan ik mensen ook helpen anderen leren te begrijpen en mensen helpen met hun eigen problemen. Om deze reden heb ik mij door de jaren heen ook al meermaals proberen in te zetten voor patiëntenverenigingen, individuele initiatieven en stichtingen die mensen helpen met beperkingen en wil ik ook binnenkort hier nog meer tijd en energie in gaan steken. Nu klinkt dit wel erg als een God-complex, geloof me, ik denk echt niet dat ik zoveel voor de wereld beteken hoor. In tegendeel zelfs! Voor mijn gevoel ben ik het merendeel van de mensheid alleen maar tot last, kost ik alleen maar veel tijd, energie en vooral geld en heb ik de wereld maar weinig te bieden. Maar als ik iets moet opnoemen waar ik goed in ben, wat wellicht wat uniek is tegenover anderen, dan is dat dit wel denk ik. Dat is ook de reden waarom ik o.a. ben gaan fokken. Niet omdat ik denk dat ik betere, gezondere, mooiere of leukere honden kan fokken dan een ander (ook weer misschien wel in tegendeel zelfs, hihi). Maar meer omdat ik denk dat ik met mijn kijk op dingen en de manier hoe ik met mijn honden en de pups die hier geboren worden omga hoop iets te kunnen toevoegen aan de fokwereld en toekomstige levens van de hier geboren pups. Niet dat anderen niet hetzelfde kunnen doen als wat ik doe, maar ik hoop door mijn eigen draai te geven aan de opvoeding en het kiezen van de ouderdieren toch iets bij te dragen zo op mijn eigen speciale manier. Ja en ik kan ook wel aardige peptalks geven aan anderen, realistische peptalks. Helaas geloof ik ze zelf alleen niet zo goed dus werken ze op mijzelf niet zo, hahaha.
Dat zo een beetje wel, denk ik…

Day 29.) ***EXTRA*** Share a scar

Omdat deze uitdaging maar 28 opdrachten heeft en we dit jaar toevallig in een schrikkeljaar leven heb ik nog een laatste opdracht opgezocht om aan deze uitdaging vast te plakken. Deze opdracht komt eigenlijk uit een andere februari challenge maar vond ik ok wel goed binnen deze passen.
Het litteken dat ik deel is die op mijn onderarm. Door de jaren heen is het inmiddels aardig vervaagd, maar wie goed oplet kan de plek wel spotten. Het litteken heb ik opgelopen tijdens paardrijden, ergens rond 2001/2002 schat ik. Ik reed vanwege mijn leeftijd nog bij de pony’s maar was hier eigenlijk al veel te groot voor (vanwege mijn groeiziekte). Ik vond paarden echter nog wat eng groot dus kreeg de grootste pony uit de manege onder mijn hoede om de lessen op te rijden. Alles wat tot dusverre altijd goed gegaan, al zat ik inmiddels niet meer zo stevig op Goldy als voorheen. Deze specifieke les liep Liberty mee, een pony die berucht was om haar ongemakkelijke karakter. Ze werd dan ook door de meeste ruiters gemeden. Andere pony’s voelde zich regelmatig door haar opgejaagd, zo ook deze keer weer. We moesten van draf in galop en het leek in eerste instantie erg lekker te gaan. Goldy’s tempo versnelde echter snel en voor ik het wist schrok ze van Liberty en vlogen we uit de bocht. Goldy kon nog net overeind blijven maar ik had minder geluk. Ik vloog tegen de rand van de bak aan en maakte een keiharde landing. Ik ben nadien gelijk weer op mijn pony geklommen en heb de les afgemaakt, niet wetende hoe erg ik er aan toe was. Na de les ben ik op aandringen van mijn moeder en oud-Artis collega Ria die toevallig die middag mee was toch even in het toilet me wezen opfrissen, toen pas zal ik de gevolgen van mijn val. Ik had een vleeswond van zo’n 8cm op mijn onderarm die flink bloedde en inmiddels ook al wat aan het branden was. De pijn viel gelukkig nog mee, maar werd na het zien wel gelijk al iets erger. Uiteindelijk heb ik aardig lang moeten herstellen van deze blessure en heeft het mij met name mentaal een flinke knauw gegeven. Ik durfde daarna tijdenlang niet meer in galop, en heb tijdens mijn laatste jaren rijles op de manege dan ook eigenlijk alleen in stap en draf gereden. Ik kan me nog wel een zeldzaam moment nadien herinneren dat ik wel weer in galop heb gereden… Tijdens een boswandeling nabij Heemskerk met een goede vriendin van me werden we de bossen in gestuurd zonder kaart of begeleiding voor een ‘leuke’ wandeling. Om een lang verhaal kort te maken (voor de liefhebbers, als jullie dit verhaal toch willen horen dan vertel ik dit nog wel een andere keer), mijn vriendin stormde er op een op hol geslagen pony vandoor terwijl ik alleen in de bossen achterbleef met nadere onweer in de stromende regen. Verdwaald, want ons pad was geblokkeerd door een omgevallen boom. Dat stuk terug naar de autoweg heb ik toen wel een klein stukje durven galopperen, alles om maar zo snel mogelijk uit dat bos te komen. Het werd een heel avontuur waar ik wonder boven wonder wel zonder kleerscheuren uit ben gekomen maar wel met heel wat verhalen en wijze lessen rijker. Hahaha!
Maar goed al met al vertrouwde ik mijn eigen stabiliteit gewoon niet meer, en toen door mijn chirurg de paardensport werd afgeraden vanwege de kans op vallen en daarmee inwendige bloedingen aan mijn lever besloot ik daarom ook deze hobby stop te zetten. Nog altijd met veel pijn in mijn hart, want wat heb ik genoten van de jaren dat ik heb kunnen paardrijden. Eerst op manege De Ruif in Amsterdam, daarna bij verschillende particulieren door het hele land op verscheidene trekpaarden (waaronder de geweldige Tinker Cher) en de laatste jaren bij SAP (Stichting Aangepast Paardrijden) manege De Zwartendijkruiters. Ik mis het rijden nog steeds en twijfel soms nog wel eens of ik toch niet weer deze hobby nieuw leven zal inblazen. Maar in dit stadium van mijn leven met mijn huidige gezondheidstoestand durf ik het helaas gewoon niet aan, zijn de risico’s te groot en zal ik dus op afstand moeten blijven genieten van paarden. Maar mijn litteken zal mij mijn leven lang herinneren aan de mooie tijden die ik te paard heb mogen beleven, en ondanks dat het litteken zelf een misschien ietwat minder fijne ervaring betreft zal ik het merendeel van deze herinneringen blijven koesteren!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden deze blog challenge hier te lezen, reageren kan altijd via Facebook of mijn gastenboek!